امام صادق علیه السلام فرمود:
ای مهزم !
شیعه ما كسی است كه صدایش از گوش خودش تجاوز نكند
و كینه و دشمنی اش از دستانش تعدی نكند( كینه اش را عملا ابراز و اعمال نكند) و (در زمان تقیه )
ما را آشكارا مدح و ثنا نگوید،
و در مجالست و همنشینی با ما زبان به عیبجویی نگشاید
و با بی مهری و كینه با ما به مخاصمه و جدال برنخیزد
و اگر با مومنی دیدار كرد او را اكرام كند
و اگر با نادانی برخورد نمود از او دوری كند،
تا آنجا كه فرمود: شیعه ما كسی است كه همچون بانگی كه سگ از سوز سرما بر می آورد بانگ بزند
و حرص و طمعی همچون حرص و طمع كلاغان نداشته باشد
و از دشمن ما درخواست و گدایی نكند اگر چه از گرسنگی بمیرد.
